80’li ve 90’lı yıllardaki büyük şaka, herkesin çalıştıkları şirketlerde merdivenleri başarıyla tırmandığı, daha iyi unvanlara sahip oldukları, ancak aslında eskisinden daha az ya da aynı parayı getiriyor olmalarıydı. Bugün büyük şirketler, arz ve talep sorunları nedeniyle işçileri, orta düzey yöneticileri ve yöneticileri neredeyse yarı fiyatına işe alabileceklerini biliyorlar. Böylece, bir iş biriminin başkan yardımcısı gibi harika bir unvana sahip bir işe sahip olabilirsiniz, ancak tüm bu büyük kariyer başarısı maaşınıza yansımayabilir.
Yani daha iyi bir unvanınız ve daha fazla sorumluluğunuz var, ancak daha az fayda ile daha az para kazanacaksınız. Herkesin bahsettiği geleceğin kurumsal işi bu mu diye merak etmek gerekiyor. Pek çok insan, tam da bu nedenle Corporate America’dan hayal kırıklığına uğradı. Yine de, şeylerin gerçekliğini anlamak ve bir Şirketi açan her iş için, elinde özgeçmişleri olan ve bu işe sahip olmak için bekleyen yaklaşık 500 kişinin olduğunu anlamak mantıklıdır. Tüm güç şirkete gidiyor, işçiye değil.
Kısa bir süre önce Starbucks’taydım, tam da bu konu hakkında bir insan kaynakları müdürüyle konuşuyordum. Yakın zamanda bir kalite kontrol uzmanı için iş açtıkları bir iş olduğunu ve nitelikli veya kendi görüşüne göre fazla nitelikli 250 başvuru aldıklarını ve hiç kalifiye olmayan diğer kişilerden 500 başvuru aldıklarını belirtti.
Bunun, faydaları olan yılda yaklaşık 60.000$’lık oldukça iyi bir iş sıkıntısı olduğunu, ancak şirkette yukarı doğru hareket kabiliyeti çok az olan veya hiç olmayan aileden çok fazla seyahat ile çok stresli bir iş olacağını da belirtti. Ona göre çıkmaz bir kariyer yoluydu. Belki de bu örnek konuyu en iyi şekilde açıklar. Yani, lütfen tüm bunları düşünün.