Bu konseptle kimseyi şaşırtmayacağım, ancak çoğu zaman işe alım sürecinde ve açık gereksinimleri doldurma dürtüsünde unutulduğunu düşünüyorum: Büyük şirketler, harika insanlara sahip olarak harika olurlar. Vay, ne kadar şok edici, değil mi?
Yine de zaman zaman, kuruluşlar gerçekten en iyiyi işe almaya çalışmıyorlar. Sadece en kolayını işe almaya çalışıyorlar. İş ilanlarına başvuran adaylar. Tüm önemli orta noktadan daha azına sahip olunabilecek adaylar. En hızlı mülakata giren adaylar. Başka bir deyişle, satılması gerekmeyen, hepsi de aramıza katılmaya hazır adaylar, çünkü ya işsizler ya da bulundukları yerde mutsuzlar.
Ancak hangi başarılı organizasyon, başarılarının birincil nedeni olarak kadrosundaki insanları göstermeyecek?
Herhangi bir kilit pozisyon için ve ben sadece C takımından bahsetmiyorum, aynı zamanda geliri artırarak veya maliyetleri kontrol ederek şirketin kârlılığını etkileyebilecek herhangi bir rol için, işe alma çabasının, görevlendirmenin ötesine geçmesi ve ‘karşılaştırmaya devam etmesi gerekir.
En iyi adayların belirlenmesi, kaynak sağlanması ve konuşmalar için davet edilmesi gerekir. Fırsatın sadece bir iş tanımı formatında sunulması değil, satılması gerekir.
Kusursuz insan kapıdan içeri girene kadar açıklıkların sonsuza kadar açık kalmasını önermiyorum, (Aslında, diğer sorun, harika bir adayınız olduğunda, çok uzun vitrin alışverişi bir sorun yaratır ve siz farkına varana kadar zaten bir süperstarınız var, başka biri daha hızlı davrandı ve kişiyi uzaklaştırdı ve sırtınız Kare Bir’e döndü) ancak daha fazla doğrudan kaynak bulma yapabilen üçüncü taraf bir işe alım görevlisi aracılığıyla olsun, fazladan bir adım atmak mantıklı olmaz mıydı? siz mi yoksa şirketi gerçekten nasıl satacağını bilen ve mümkün olan en iyi seçimi yapmak için güçlü bir listeye sahip olduğunuzdan emin olmak için dışarı çıkıp ek adaylar bulan bir şirket içi işe alım görevlisi mi?
Sonuç olarak, kuruluşunuzun başarısı, mevcut en iyi insanları işe almanıza bağlıdır. Öyleyse biraz zaman ve para yatırın ve o kişiyi hemen bulun!